NEDEN SESSİZCE GİTTİN

Buğulu pencereden seyrediyorum hayatı. Daracık sokaklarda insanları, sararmış yaprakları ile ağaçları. Rüzgar penceremin arasından yüzüme vuruyor. Serin, sonbahar sabahı yağmur damlalarını izliyorum peşin sıra. Martıların sesi ile karışıyor cama vuran yağmurun sesi. Usulca çıkıyorum kapıdan, yağmurla ıslanmış boş sokaklarda düşlerimle yürüyorum…
Şimdiden ıslandı her yerim, üşüdüm. Gezdiğimiz yerlere doğru ilerliyorum, bak ilk surda görmüştüm seni. Belli etmeden takip etmeye başlamıştım. İlerde görüyor musun, utangaç bir şekilde seni sevdiğimi söylediğim sokak lambası. Gülüşünle ışıldıyordun altında…
Biraz daha ilerledim hızlıca, yağmur daha da şiddetlendi. Sana topladığım çiçeklerden hala var bur da. Hatırlıyor musun sonbaharda onları toplayışımızı. Sahile iniyorum şimdi. Dalgalar hırçınca vuruyor kayalıklara… Hep dalgalara benzetirdim saçlarını, her kıvrımı dalgalar gibiydi. Kumsalda gezinirken bak en sevdiğin kabuğu buldum. Gülümserdin her gördüğünde minik burgu kulelerim derdin…  Çok üşüdüm. Eve doğru giderken sevdiğin kurabiyelerden aldım. Ben sevmem aslında biliyorsun. Bizim sokağa girerken, gül dolu bahçenin yanından geçiyorum. Ne güzel hayaller kurardık, bizimde böyle evimiz olacaktı. Beraber güller, hanımeli ve bir sürü çiçek ekecektik bahçesine. Kahvaltılar bahçede olacak derdin, birde yaz akşamlarında yemekler.
 Merdivenleri çıkıyorum, astığın resme takıldım yine. Bence çiçekler daha güzel olurdu, manzaradan. Yavaşça açıyorum kapıyı, belki hala uyuyorsundur yatağımızda. Biran en sevdiğin şarkıyı duydum radyoda, döndün mü? Nerdesin, odamıza baktım yoksun, hala boş duruyor salonda koltuğun. Yine yoksun dimi? Ağlamıyorum. Tamam ağlıyorum işte, özledim seni….

// Gittiğin an anladım aslında.
Hayat sen varken var oluyor.
Ama nerden bilirdim sevgilim
Ölümün aşıkları dinlemediğini. //